қарақылыш

қарақылыш
зат. зоол. Алған құсының басын жерге қиып түсіретін, сұңқар тектес алғыр құс. Олар – бүркіт, тұйғын, қаршыға, сұңқар, лашын, ителгі, қ а р а қ ы л ы ш, бидайық, қырғи, тұрымтай, жағалтай секілді алғыр құстар (Ж.Бабалықов, Қырандар, 5). Ауыз және жазба әдебиеттерде аталатын бидайық, қ а р а қ ы л ы ш атты қырандарды да сұңқар тектестерге жатқыза мақтайды (Бұл да, 150).

Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі – Алматы: Мемлекеттік тілді дамыту институты. . 2014.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Смотреть что такое "қарақылыш" в других словарях:

  • қара — азық. Астық д.м. Соғыс зардабын елдің дендеп түсіне бастағаны да биыл жаз: қант шай, қ а р а а з ы қ т ы ң көзі кеміді (Ә.Сарай, Атырау, 310). Қара ала қаз. Қаздың қара ала түсті бір түрі. Көл бетін жапқан қ а р а а л а қ а з бен қасқалдақ,… …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

  • қынапты — сын. Қынабы бар, қынапқа салынған. Төрде былғары қ ы н а п т ы, ұзын, қайқы қара қылыш ілулі тұр (М.Мағауин, Аласапыран, 90) …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

  • азбар — 1 1. (Көкш.: Щуч., Еңб.; Гур., Маңғ.; Ақт., Ырғ.; Қ орда, Арал; Қарақ.; Рес., Волг.) ашық қора. Малды а з б а р ғ а қамаңдар (Көкш., Щуч.). Сиырды бұзауымен а з б а р ғ а енгіз Қ орда., Арал). А з б а р д а тұрып жем жеген, Мырзалар мінген ат… …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

  • селебе — 1. (Орал, Жән.; Сем.: Ұрж., Мақ.) қанжар. Атамыз қазақ баласы с е л е б е мен найзаны үйге сақтайтын еді ғой (Сем., Ұрж.). Ержан с е л е б е с і н суырып алып, қарсы шапқан қасқырға салып жіберді (Орал, Жән.). Сұп сұр ұзын с е л е б е с і н сопаң …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

  • жауһар — зат. көне. 1. Құрыш болаттан отқа қыздырмай (суықтай) соққан қылыш. Олар қылыштың темірін отқа қыздырмай, «суықтай соғу әдісімен» «ж а у һ а р» деп аталатын атақты Шам шәһарының құрыш болатын соғып шығарады (В. Ян, Шыңғыс хан, 51). 2. ауыс. Өте… …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

  • карбас — зат. Матаның бір түрі. – Сонда қара қазақ жейделік к а р б а с пен кебіндік бөзді қайдан алады? (І. Есенберлин, Алмас қылыш, 219) …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

  • күзгі — зат. көне. Айна. Сырт адамға білініп тұрмай ма екен дегендей, қабырғадағы жылтыр қара тас к ү з г і г е бойын түзеп бір қарады да үйден шығып кетті (І. Есенберлин, Алмас қылыш, 305). Арманның дәл осы тұста қарсы қабырғадағы үлкен к ү з г і г е… …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

  • обатас — зат. Биік етіп үйілген тас. Кер төбел аттың үстіне о б а т а с т а й боп, қожбан қара жігіт бір жамбастап отыр (І.Есенберлин, Махабб., 17). Белестің үстінде сұрғылт о б а т а с пен бірнеше балбалдар тұр (І.Есенберлин, Алмас қылыш, 52) …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі


Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»